Pu üñüm mülmülüpuy tañi re foro kalül mew fey ütrünarün ta rüpü ñi welliñ mew, wezwezkülen welügkün mew, zügun ka kütxal amunerpuel wallmapu mew, wera che ka itxo fill kulliñ, zoy kuyfike txokiñ ñi niefiel, ütamekelu küme zügu ka weza zügu txünkay mew, antü egü pun ñi küziñ mew. xitxagküley txaf afpun wichan, chi pu günewichan kake kafkülüwmekewigün ka maychü eypimekewigün aremal ta pañilwe kütxalwe mew mülelu ragiñ mülewe.
Os paxaros tremeron no meu esquelete e caín ao baleiro das rúas, folla de sensacións, de sons e de lumes proxectando ao mundo, a multitudes e animais das especies máis diversas, dos pobos máis antigos, apacentando no círculo do ben e do mal, no útero do día e da noite. Permanecín espida ante o xuízo final, os xuíces besbellaban os uns aos outros e con sinais ordenaban requentar os ferros do braseiro central da sala...
César Millahueique (Curanilahue, 1961)
Ningún comentario:
Publicar un comentario