Deitado frente ao mar...

Dios ke te crew

                           

                           Lingoa proletaria do meu pobo
                           eu fáloa porque sí, porque me gosta,
                           porque me peta e quero e dame a gaña
                           porque me sai de dentro, alá do fondo
                           dunha tristura aceda que me abrangue
                           ao ver tantos patufos desleigados,
                           pequenos mequetrefes sin raíces
                           que ao pór a garabata xa nan saben
                           afirmarse no amor dos devanceiros,
                           falar a fala nai,
                           a fala dos abós que temos mortos,
                           e ser, co rostro erguido,
                           mariñeiros, labregos do lingoaxe,
                           remo i arado, proa e rella sempre.


                           Eu fáloa porque sí, porque me gosta
                           e quero estar cos meus, coa xente miña,
                           perto dos homes bos que sofren longo
                           unha historia contada noutra lingoa.


                           Non falo pra os soberbios,
                           non falo pra os ruís e poderosos,
                           non falo pra os finchados,
                           non falo pra os valeiros,
                           non falo pra os estúpidos,
                           que falo pra os que agoantan rexamente
                           mentiras e inxusticias de cotío;
                           pra os que súan e choran
                           un pranto cotidián de volvoretas,
                           de lume e vento sobre os ollos núos.
                           Eu non podo arredar as miñas verbas
                           de tódolos que sofren neste mundo.
                           E ti vives no mundo, terra miña,
                           berce da miña estirpe,
                           Galicia, doce mágoa das Españas,
                           deitada rente ao mar, ise camiño...

Celso Emilio Ferreiro (1978): Obra completa, I (Madrid: Akal editor)