![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJX_5qJgabXiW-C_QsK1N_Vb9eV7PZ7BhW5Wiutab6UEvFSZYpK6gRbOdAxJJMST9-Y1f158vlmtjLvvhHWT6EvfhOq1_tqxuBWF0CwFPA-OyBJUGGOMjb-UeGYXTj6dcA-Nvs107zBAM/s400/b2c67075610d06f07b0e836d7cb82f811ad2ef7e.jpg)
Trátase dun poemario de amor expresado en catro seccións: os poemas do Aleph son meditacións das que xorden unha diversidade de visións (a vida, arelas divinas, a Face de Deus, o triunfo do amor, a palabra de Deus non dita, a busca do descoñecido, o Graal, a visión mítica das Pléiades, o paraíso perdido, o diálogo da alma...) Na sección de Li Yián (poeta chinesa do século XI), as visións son diálogos de amor e de ausencia. Na sección de Lotus no corazón recupero os espazos fragmentados de Prometo a Flor de Loto, elexías a Eduardo, o amado. E na última sección, Carta de Beatrice Vía-Láctea, reprodúcese a visión mística do camiño iniciático de Compostela, nunha lembranza do amor e da morte: “Vólvome ó Paradiso”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario